„Otóż”

„Ufam, że jest sens w refleksji poetyckiej, zastanowieniu się nad tym dokąd zmierzamy ulepszając swoje komputery, kupując mieszkania, domy, coraz lepsze samochody…, budując cywilizację zagłady osobowości, wszechujednolicenia i internetowej samotności. Nasze dzieci nie będą z tym szczęśliwsze i kiedyś (może jeszcze za naszego życia) świat rozbije się o znak STOP, bynajmniej nie ze względu na technologiczne bariery. Co będzie odpowiedzią na zagubienie? Może więc warto tracić czas na wiersze” – pisałem do „Akanta” w 2000 r, biorąc udział w dyskusji nt. „Jaka jesteś współczesna poezjo?” w odpowiedzi na pytanie o sens pisania wierszy.

W tym zbiorze wydanym w roku 2011 znalazły się utwory opublikowane między innymi w czasopismach „Akant”, „Więź”, Almanachu „Generacja”, Almanachu „Spojrzenia”.

Otóż

WFW 2011

Wiersze wybrane:

Przysiadłem pod wodospadem.

Poeta i Wiatr.

Duch miasta.

Pożegnanie.

Czuję tu ciebie.

Jesienne rozstania.

Starzy kumple.

Empiria.

Samotności.

Na zachodzie bez zmian…

Ułudy.

Kobieta.

Samoubezwłasnowolnienie.

Jestem człowiekiem.

Caffe by night.

Nevermore.

Patrząc na Wenus.

Prócz zegara…