Pytanie na pozór wydaje się retoryczne, jednak czy myśląc o planie rozwoju potrafimy powiedzieć; „Tak, mam i wiem, do czego zmierzam!”
A przecież brak takiego planu, świadomego i przemyślanego, to gotowa recepta na porażkę. Nie uważacie?
Rozwój nie jest konieczny. Zawsze zależy od naszego wyboru. Naszym prawem jest wyginąć, ale kto z nas naprawdę tego chce?
A jednak dzień po dniu odkładamy nasze marzenia na nieokreślone „potem”. Często robimy tak również z ważnymi decyzjami. Odbieramy sobie w ten sposób szansę na poczynienie choćby jednego kroku do przodu w rozwoju, na ocenienie obszarów, które są najbardziej istotne do zaopiekowania. Omijamy refleksję nad tym, gdzie znajdują się nasze największe deficyty, blokady do zdobywania celów życiowych.
Wielka wyprawa jest zawsze sumą pojedynczych kroków, a milion złotych składa się z miliona złotówek. Banały?
Zadanie sobie kilku podstawowych, ale trafnych pytań jest konieczne, aby poznać swoje własne oczekiwania i na początek, choćby naszkicować ścieżkę rozwoju w kilku najważniejszych obszarach, albo choćby w jednym kluczowym. Bez tego nasze życie będzie przypominało bieganie w mroku po polu minowym, bez świadomości tego, dokąd zmierzamy. Ryzykowne, co?
Pierwszą barierą, w moim przekonaniu, jest pokonanie strachu przed samą refleksją, zakwestionowanie dawnych wyborów, których konsekwencje są jak balast na naszych barkach. Może choćby nazwanie tych ciężarów.
Tak więc, co wybieracie? Rozwijać się, czy wyginąć?
ps. Jeżeli chcesz o tym porozmawiać, jeśli chcesz pomóc sobie w znalezieniu ścieżek rozwoju i kierunków, jakie są dla ciebie ważne, napisz do mnie, a ja umówię się z tobą na bezpłatną konsultację, po której zdecydujesz, co dalej chciałbyś robić.